Met de eerste zonnestralen die over de bergtoppen gloren, begint een nieuwe dag in de berghut. Terwijl de meeste gasten onderweg zijn naar de top van de Großglockner is Sabrina druk bezig met de ochtendroutine. Dekens en kussens op de stapelbedden opschudden, badkamers poetsen, ontbijt voorbereiden. Het berghutten-leven is intensief, maar oh zo bevredigend!
In onze reeks “Bergheldinnen” gaan we in gesprek met vrouwen die op een bijzondere manier verbonden zijn met de bergen. Want avontuur zit ‘m niet altijd in hoger, stoerder, uitdagender. Juist de vrouwen die de dappere stap zetten om hun passie in de bergen achterna te gaan zijn voor ons de echte Bergheldinnen. Deze keer: Sabrina (37), die haar kantoorbaan inruilde voor het avontuurlijke leven in berghutten. Hoe gaaf is dat?!
Liefde op het eerste berggezicht
Voor Sabrina was het liefde op het eerste gezicht toen ze voor het eerst in de bergen stond. “Ik had de hele tijd een smile op mijn gezicht,” vertelt ze. “Er was van binnen iets dat zei: wow, wat is het hier fantastisch!”
Als kind uit Zuid-Limburg was ze geen vreemde van heuvels, maar de echte bergen leerde ze pas kennen in haar twintiger jaren. Waar haar ouders altijd kozen voor drukke stranden, ontdekte Sabrina nu de serene rust van de bergen.
“Je moet elke stap zelf zetten, er zijn geen shortcuts. Maar die beloning als je daar staat… dat uitzicht is onbeschrijflijk mooi!”
Van kantoorleven naar berghut
Na haar studies Tourism Management en Sociale Geografie had Sabrina een nette carrière opgebouwd, maar de bergen bleven trekken. Toen ze verhalen hoorde over werken in berghutten, begon het idee te groeien.
“Mensen zeggen altijd: ‘Wow Sabrina, jij doet zulke gave dingen!’ Maar het was geen impulsieve beslissing,” lacht ze. “Er gaat behoorlijk wat denkwerk aan vooraf!”
Ze regelde onbetaald verlof en vond via de Alpenverein haar eerste baan in een hut: het Almtalerhaus in Oberösterreich. Zes weken lang was ze ‘Kellnerin’ in een hut die nog met de auto bereikbaar was. Een leuke ervaring, maar het smaakte naar meer. Voor haar tweede seizoen vond Sabrina een plek bij de Stüdlhütte, hoog in de bergen bij de Großglockner. Een échte berghut, alleen te voet bereikbaar.
Een dag in het berghutleven
We zijn natuurlijk erg benieuwd hoe een dag in een berghut er aan toe gaat. En dat is niet zomaar een simpel vakantiebaantje, zo hoorden we.
“Om half negen begon mijn dag altijd met alle badkamers poetsen,” vertelt Sabrina. “Daarna de slaapzalen schoonmaken, alle dekens opvouwen (en die zijn zwaar!), door de stapelbedden kruipen, elke hoek aanpakken.”
De huttenwaard kon best streng zijn. “Hij bepaalde alles, wanneer je pauze had, wanneer je moest eten. Je kreeg gewoon de opdracht: ‘jij gaat nu eten’ of ‘jij gaat nu met pauze’.” Het was ook wel nodig, want juist dat schema zorgde ervoor dat alles verliep als een geoliede machine. En die gezamenlijke uitdaging smeedde ook echt een hecht team. “We hadden allemaal dezelfde uitdagingen. Daardoor ontstond er een sterke band en hielpen we elkaar waar we konden.”
De ochtend was voor schoonmaakwerk, terwijl de middag en avond in het teken stonden van de gasten. Bestellingen opnemen, eten en drinken serveren, afruimen, afwassen… Een eindeloze cyclus tot laat in de avond.
“Het had iets bijzonders, je leeft helemaal in het huttenwereldje” zegt Sabrina. “Elke ochtend wakker worden met dat waanzinnige uitzicht, je koffie drinken in complete stilte voordat de drukte . Werken in een berghut is ontzettend gaaf: je zit midden in de natuur, ontmoet veel mensen en leeft op een unieke plek. Maar het is ook zwaar werk: lange dagen, veel dagen achter elkaar, weinig vrije tijd en een basic levensstijl met weinig privacy. Je zit afgelegen en de werksfeer kan best strak geleid zijn vergeleken met veel Nederlandse werkomgevingen.”
Bijzondere ontmoetingen
In de Stüdlhütte leerde Sabrina de wereld van de berggidsen kennen. “Die gasten leven echt in een andere wereld,” vertelt ze. “Ze zijn continu bezig met klimmen, leven praktisch in die hutten, en hebben de wildste verhalen!”
Maar ze leerde niet alleen berggidsen kennen. Het was ook in deze hut dat Sabrina haar huidige vriend Klaus ontmoette, die er als kok werkte. “Tijdens onze pauzes gingen we samen vaak een topje beklimmen. We hielden een soort wedstrijdje wie het snelst boven was.” Die kostbare pauzes vormden de basis voor iets blijvends, inmiddels woont ze met haar vriend Klaus in Duitsland, dicht bij de bergen.
De bergen als levenslessen
De bergen zijn natuurlijk prachtig, maar ze brengen zoveel meer met zich mee. “In de bergen word je heel bewust dat je klein bent,” zegt Sabrina. “Het is geen angst, maar puur ontzag voor de natuur om je heen.”
Ze ontdekte in de bergen een waarheid die ze altijd al voelde: “In Nederland ergerde ik me wel eens aan mensen die een houding hebben van: ‘boeit me niet, niet mijn probleem.’ In de bergen KAN dat niet, elke stap heeft consequenties. Je moet respect hebben voor je omgeving.” En een berghuishouden draait om zorgvuldig omgaan met alles. “In een berghut verdwijnt niks zomaar. Zelfs poep moet verwerkt worden! Alles moet moeizaam naar boven gebracht worden, het eten, drinken, schoonmaakspullen, meubilair. Daardoor ga je vanzelf nadenken over wat je écht nodig hebt.”
Tips voor toekomstige bergheldinnen
“Als vrouw in de berghuttenwereld viel het me op dat er weinig vrouwen waren, vooral onder berggidsen,” vertelt Sabrina. “Deze wereld is niet altijd heel vrouw-vriendelijk. Het is zoeken tussen accepteren, maar ook af en toe je grens aangeven.” Zo kunnen we samen stap voor stap zorgen dat vrouwen zich nog meer thuis voelen in deze prachtige omgeving.
Toen we vroegen of ze tips had voor vrouwen die het nu nog spannend vinden gaf ze aan dat het uiteindelijk toch een kwestie is van gewoon doen. “Maar als je je onzeker voelt, ga dan met Meiden in de Bergen mee! Een vrouwelijke gids geeft je de support die je nodig hebt.”
Wil jij ook in een berghut werken?
Voor wie droomt van werken in een berghut vroegen we aan Sabrina hoe ze dat het beste kunnen aanpakken: “Kijk op de website van de Alpenverein, daar staan veel hüttenjobs. En zorg ook dat je je Duits wat bijspijkert. Dat maakt het werk echt een stuk leuker. Maar mensen mogen me ook altijd benaderen, want ik kan me voorstellen dat je best wat vragen hebt. Ik denk graag mee voor geschikte hutten voor Nederlandse vrouwen!”
Je kan Sabrina mailen op: info@mountainscape.nl
Recente reacties