De Gschnitztal huttentocht in Tirol is een meerdaagse tocht van berghut naar berghut door ruig berggebied waar je overdag bijna niemand tegenkomt en letterlijk kunt zien hoe de Alpen zijn ontstaan. Kan dat nog, vraag je jezelf misschien af? Zeker! En wel in het Tiroolse Gschnitztal. In dit zijdal van het Wipptal ligt namelijk de Gschnitztaler huttentocht verborgen. Een uitdagende huttentocht die door de kenners wordt bestempeld als échte geheimtip. In deze blog lees je mijn ervaring over deze toffe huttentocht!
Gschnitztaler huttentocht in Tirol is een échte uitdaging
De Gschnitztaler huttentocht in Tirol is een meerdaagse huttentocht die je in 5 tot 7 dagen kunt lopen. Je legt hierbij 53 kilometer af en overbrugt ongeveer 5200 hoogtemeters bergopwaarts en bijna 6300 meter bergafwaarts. De route start en eindigt bij de parkeerplaats van dalstation Bergeralm in Steinach am Brenner. Al naargelang in hoeveel dagen je de huttentocht loopt, neem je de eerste dag de lift naar het middelstation of helemaal naar boven.
Ik was wel benieuwd naar deze geheimtip, dus ik heb mijn rugzak gepakt en ben in augustus samen met mijn zusje in vijf dagen rond het Gschnitztal gelopen! Hoe dat is bevallen, lees je hieronder:
Dag 1: Gschnitztal – Tribulaun hütte
De weersvoorspellingen voor de week waren wisselvallig: Regen, zon en kans op onweer wisselen elkaar af. Wij waren in ieder geval op alles voorbereid! De ochtend dat we aan de huttentocht begonnen was het bewolkt. Na een goed ontbijt namen we de eerste gondel vanaf de Bergeralm helemaal naar boven. Hierdoor bespaarde we onszelf de eerste hoogtemeters, maar met nog 850 hoogtemeters voor de boeg vonden we dat voor een eerste dag wel prettig. Net onder het Nösslachjoch begonnen we precies op de wolkgrens, net wel net niet in de wolken, aan onze huttentocht. De route start over de Lichtseeweg (pad nr. 42). Vandaag heb je de mogelijkheid om verschillende bergtopjes mee te pakken. Wij zijn rustig begonnen en zijn onderlangs de Egger- en Leitner Berg en Muttenkopf gelopen over een mooi bergpad over de almen. En door de bewolking werd het uitzicht toch niet beter ;-).
Het Tiroolse wolkenschouwspel
Vanaf de Trunajoch wordt de weg iets spannender en moet je hier en daar wat klimmen en klauteren. Onderweg zagen we al snel dat het wolkenspel ook wel wat mysterieus heeft. Het werd helemaal een mooi schouwspel toen we boven op de Gstreinjöchl stonden met uitzicht op de kalkformaties van de Eisenspitze, Schwarze Wand, Kleiner- en Gschnitzer Tribulaun. Wat een spectaculair uitzicht! Lang genieten zat er helaas niet in, want er hing regen in de lucht. Na de pittige afdaling richting de Oostenrijkse Tribulaun hütte waren we precies voor de regen in de hut. Hier genoten we droog vanachter het raam verder van de doorkijkjes die we kregen tussen de wolken door.
Ik wilde snel mijn camera pakken, maar helaas had het mannetje sneller in de gaten dat wij hem hadden gezien
Dag 2: Tribulaun hütte – Bremer hütte
Na een enigszins onrustige nacht op een vol lager begonnen we na het ontbijt aan onze tweede etappe van de Gschnitztaler huttentocht. De route: via de Dolomieuweg en over een jubiläumssteig naar de Bremer hütte met ruim 1000 hoogtemeters. Vanaf de hut zagen we het pad al langs de bergrug omhooglopen richting het Sandesjöchl. Off we go, optimistisch met onze korte broek in de hoop dat de zon zich vandaag laat zien! Toen we net onder het jöchl aankwamen stond er boven op een groot rotsblok een steenbok op ons neer te kijken. Ik wilde snel mijn camera pakken, maar helaas had het mannetje sneller in de gaten dat wij hem hadden gezien. Nog voordat ik mijn camera kon pakken, was de steenbok alweer verdwenen. Ook vandaag lopen lang met laaghangende wolken om ons heen, waardoor we niet veel van de omgeving en het uitzicht zien. Wel waande we ons op een deel van de route in een soort jungle doordat het vochtig was en het pad dwars door bosjes, planten en struiken liep.
Uitdagende huttentocht
De Gschnitztaler huttentocht in Tirol is een zwart gemarkeerde (zwaar) route en dat is niet voor niets. Naast dat de dagetappes uitdagend zijn, zitten er ook verschillende klim en klauter partijen in met staalkabels en laddertjes. En zo’n laddertje hadden we ook vandaag om een afdaling van ongeveer drie meter te maken.
Het laatste deel richting de Bremer hütte loop je in een bergkom omgeven door rotswanden, langs riviertjes en rotsblokken. Ondanks dat het terrein er ruig uitziet, doet het heel anders aan dan de kalkrotsen waar we vanaf de Tribulaun hütte tegenaan keken. Na een warme douche in de hut, maakte we nog een ommetje om te genieten van de rust en schoonheid van de ruige omgeving waarin we ons bevonden.
Dag 3: Bremer hütte – Innsbrucker hütte
Vandaag staat er een pittige etappe op de planning over de Stubaier Höhenweg richting de Innsbrucker hütte. De dag begint meteen goed met een klim richting de Lautersee. Volgens de huttenwaard een prima lichte klettersteig die goed te doen is zonder klettersteiguitrusting. Het was inderdaad te doen, maar ik zou het zonder uitrusting zeker niet aanraden! En het blijft vandaag niet bij het klauteren van de detour naar de Lautersee. Verder op de route komen we veel passages tegen met staalkabels, opstapjes en laddertjes om rotspartijen of lastige stukken te overbruggen. Ook lopen we door rotsblokkenterrein waardoor de snelheid uit de pas gehaald wordt. Maar wat een kadootje hebben we vandaag, het weer is namelijk opgeklaard en het zonnetje schijnt.
Steenbokken langs de Gschnitztaler route
Gisteren grepen we nog mis bij het maken van een foto van de steenbok, maar vandaag worden we getrakteerd op een hoeveelheid steenbokken die ik nog niet heb gezien! Wat een machtig beest om te zien. En ondanks dat ik er waarschijnlijk uren naar kan blijven kijken, moeten we door. We moeten namelijk nog een paar berg op- en afwaarts. Wie liever 1000 hoogtemeters in een keer maakt moet mentaal even een knop omzetten, want de etappe vandaag gaat 200 meter omhoog en weer 200 naar beneden en weer 200 meter omhoog en ga zo maar door. Voordat we de laatste afdaling inzetten genieten we nog even in het zonnetje van het uitzicht. Vanaf hier zien we een deel van de route die we de eerste dag liepen, nu met een blauwe hemel en wat stapelwolken.
Op de kaart staat voor beiden opties ‘nur für geübte’, maar voor deze route snap ik waarom
Terugkijkend op deze mooie dag, was het goed te merken dat we vandaag een etappe van de populaire Stubaier Höhenweg liepen. De eerste twee dagen kwamen we nagenoeg niemand tegen, behalve de paar mensen die op hetzelfde moment aan de Gschnitztaler huttentocht begonnen waren. Nu kwamen we veel jongeren tegen en zit de Innsbrucker hütte aardig vol. Gelukkig slapen we vanavond op een klein lager met aparte tweepersoonsbedsteeën.
Dag 4: Innsbrucker hütte – Padasterjoch Haus
Voor de stijgers onder ons, vandaag is je dag! We verlaten het Gschnitztal even en dalen eerst een paar honderd meter af het Pinnistal in. Hier loop je tussen de koeien richting de Karalm vanwaar je twee opties hebt weer terug het Gschnitztal in. Je kunt kiezen voor de Rohrauersteig (pad nr 122) of de zéér uitdagende jubiläunssteig. Wij namen de laatste, de jubiläunssteig. Op de kaart staat voor beiden opties ‘nur für geübte’, maar voor deze route snap ik waarom. Het is een klim van 1000 meter richting het Silbersattel in steil terrein over smalle padjes met rutsch- en steenslag gevaar. Tredzekerheid en vrijheid van hoogtevrees is dus echt een must! Ik zeg het niet snel, maar ook ik stond soms met knikkende knieën en heb de route een beetje onderschat. En of de route alleen nog niet genoeg focus en concentratie verlangde, moet je ook nog opletten voor vallende stenen. In dit geval kwamen er wat stenen naar beneden gekletterd door een groepje gemzen die over de stenen huppelde alsof het niets is!
En als het pad zelf nog niet mooi genoeg was, zag ik daar voor het eerst een edelweiss bloem in het wild staan!
Bijkomen op het Silbersattel tijdens de Gschnitztaler huttentocht in Tirol
Eenmaal veilig boven op het Silbersattel kon ik weer opgelucht ademhalen. Voor mij was het genoeg avontuur voor vandaag en een stukje verder klimmen naar de Kirchdachspitze hoefde dus niet meer. Even rustig genieten van het uitzicht, daar had ik wel behoefte aan. En gelukkig was het uitzicht fenomenaal! Je kijkt uit over de Stubaier- en Zillertaleralpen, de Dolomieten en het Wipptal. Na een lange pauze maakte we ons klaar voor de afdaling richting het Padasterjochhaus. Nog even wat focus, want het eerste deel van de afdaling gaat door hetzelfde steile terrein als de weg omhoog. Heb je dat stuk overwonnen, dan kun je rustig uitlopen door de almweides richting de hut voor een welverdiend drankje!
Dag 5: Padasterjochhaus – Gschnitztal
Wat een luxe, afgelopen nacht sliepen we in het kleine en gezellige Padasterjochhaus in een tweepersoonskamer. En of het toeval was, kende de huttenwaard en tevens skileraar, ook nog iemand te benoemen die ook voor de Nederlandse Luchtmacht werkt! Vandaag is alweer de laatste wandeldag en het wordt een dag met veel afdalen. Je kunt ervoor kiezen om via de Herrenweg meteen af te dalen richting het Gschnitztal of je pakt nog een mooi topje mee. En dat is wat wij hebben gedaan! Vanuit de hut vertrek je in noordelijke richting waarbij de kuiten meteen aan het werk worden gezet. Via een mooi graatpad loop je over de Roter Kopf richting de Kesselspitze. En als het pad zelf nog niet mooi genoeg was, zag ik daar voor het eerst een edelweiss bloem in het wild staan! Mijn dag kon niet meer stuk.
Vanaf de Kesselspitze naar het Gschnitztal
Ook vanaf de Kesselspitze heb je weer grandioos uitzicht over dit mooie gebied in Tirol. Nadat wij een snack hadden genuttigd op de top in het zonnetje, hebben we de afdaling ingezet. Via de Peilspitze zijn we naar de Blaserhütte gelopen om te lunchen, maar voordat we daar aankwamen, liepen we door een weide met nóg meer edelweiss! Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt en heb ze nog even van dichtbij bestudeert. Fascinerend zo’n behaard bloemetje. Helaas waren we nog niet klaar met dalen, want vanuit de Blaserhütte daal je nog eens 1100 meter verder af richting Steinach am Brenner.
Eenmaal terug in het Gschnitztal konden mijn voetjes wel wat verkoeling gebruiken. Dus nagenietend van de mooie en uitdagende tocht hebben we lekker langs de rivier in Gschnitz gechild.
Wil jij de uitdagende Gschnitztal huttentocht ook lopen?!
Dat kan! Heb jij alleen geen idee waar je begint met het plannen van de tocht of hoe je de berghutten boekt? Wat je mee moet nemen? Of vind jij het wel fijn als iemand anders al het uitzoekwerk voor jou heeft gedaan. Dan heb ik het gidsje voor jou! Met het berggidsje Gschnitztal huttentocht ga jij goed voorbereid op pad en word je je eigen berggids! Ik heb al het uitzoekwerk gedaan voor je gedaan.
Wat een avontuur de Gschnitztaler huttentocht!
Wat een toffe en uitdagende tocht is de Gschnitztaler huttentocht! Ik snap waarom ze het een geheimtip noemen als klein broertje van de Stubaier Höhenweg. Waar we op de Stubaier etappe met vele over de bergpaden liepen. Hadden we op de rest van de huttentocht de bergen voor onszelf. Daarnaast is het gebied mooi en loop je door zeer afwisselend terrein van groene weides, tot rotsblokken terrein en alles daartussen. Met recht een geheimtip en een échte aanrader voor de ervaren bergwandelaar!
Praktische tips voor de Gschniztaler huttentocht in Tirol:
- Start- en eindpunt vanuit dalstation Bergeralm.
- Het startpunt van de huttentocht is goed bereikbaar met het openbaar vervoer.
- Kom je met de auto, dan kun je kosteloos parkeren op de parkeerplaats bij dalstation Bergeralm.
- Vanuit iedere hut is het mogelijk om weer naar het Gschnitztal af te dalen.
- Houd je camera in de aanslag voor de steenbokken die je gaat zien!
- De huttentocht is een zwart gemarkeerde route, waardoor tredzekerheid en vrijheid van hoogtevrees een must zijn.
Lijkt het jou nu ook tof om een keer van berghut naar berghut door de bergen te trekken? Meiden in de Bergen laat je met haar huttentochten de bergen beleven samen met andere vrouwen! Bekijk de huttentochten die er dit jaar gepland staan.
