Op huttentocht over de Salzburger Almenweg met bergavonturier Janna

De bus rijdt weg van de parkeerplaats en even is het een moment helemaal stil. Voor me liggen de bergen en… bijna vijftig kilometer van de Salzburger Almenweg. 5 van de in totaal 31 etappes van deze langeafstandswandeling in Oostenrijk ga ik wandelen. Het is mijn allereerste huttentocht ooit en ik kan niet wachten om te starten.

Idyllische almen en indrukwekkende uitzichten op de Salzburger Almenweg

Wist je dat het SalzburgerLand de grootste dichtheid aan Almen heeft? De 350 kilometer lange Salzburger Almenweg verbindt een groot deel van deze alpenweides. En na de eerste pittige klim vanaf de Zauchensee omhoog, sta ik op de een van die alpenweides: de Tauernkarleitenalm. Het is helaas nog iets te vroeg voor een pauze, anders was ik hier zeker even op het terras gaan zitten voor een broodje met Radstädter Kas. In plaats daarvan maak ik de afdaling naar de Vorgnadenalm. Voor me ligt het idyllische dal waar de Taurach als een kronkelend zilver lint doorheen stroomt. Wie goed fit is, kan aan het einde van het dal, vlak voordat weer een pittige klim volgt, nog een omweg naar de Johanneswasserfall maken.

Het VVV van Radstadt heeft me op het hart gedrukt dat het de wandelkilometers waard is. Al lang voordat ik de Johanneswasserfall zie, hoor ik hem. Pas op het allerlaatste moment komt ‘ie tussen de bomen tevoorschijn: 60 meter stort het water naar beneden en je kunt er zelfs achterlangs lopen. Om even op adem te komen, ga ik op een rots zitten. Soms stuift het water met de wind in mijn gezicht – een aangename afkoeling op deze warme zomerdag.

Niet getreurd: ook als je besluit dit extra stuk niet te lopen, krijg je de waterval te zien, maar dan van veraf. Dat is op het laatste steile stuk naar de Südwienerhütte.

Mijn eerste overnachting in een berghut

Afgekoeld en vol nieuwe energie begin ik aan het laatste klimmetje naar de Südwienerhütte. Of eigenlijk moet ik zeggen: klim. Ik ploeter de 450 hoogtemeters omhoog. Als ik in de verte het vlaggetje van de hut zie, trek ik een sprintje en plof daarna op het terras. “Erstmal was trinken?” vraagt Hüttenwirtin Tanja. Zeker weten. Rond 17 uur, als de meeste mensen vertrokken zijn en alleen de slapers overblijven, keert de rust terug.

Dan begint het verdelen van de kamers. Vriendelijk en resoluut toont Tanja mij en de vijf andere wandelaars waar onze modderige schoenen mogen staan, waar we slapen en hoe we kunnen douchen als we willen. Ze geeft ons een extra deken want het zou vannacht wel eens flink kunnen afkoelen. Een beetje onwennig loop ik op mijn sokken achter haar aan: het is mijn eerste overnachting in een hut ooit. “Wie eet er vanavond mee?” besluit Tanja haar verhaal. Iedereen. En dus schuiven we een uurtje later met z’n allen aan tafel, waar al gauw dampende Spinatknödel geserveerd worden.

Of we nog meer Knödel willen, vraagt Tanja ons even later. Daar kunnen we geen nee tegen zeggen. Mmm, verrukkelijk. Of het de wandeling of de Hüttenzauber is: wie zal het zeggen? Ik klets nog wat met de andere wandelaars en ga daarna even buiten kijken hoe de zon achter de bergen verdwijnt. Moe, verzadigd en tevreden plof ik om half 10 al in bed. Vanaf 10 uur heerst Hüttenruhe, zei Tanja. Volgens mij vindt niemand het moeilijk zich hieraan te houden na een lange dag wandelen. Als ik in bed lig, hoor ik alleen het geloei van de koeien. Wat een eerste dag op mijn huttentocht over de Salzburger Almenweg. 

Zwemmen en stand-up paddelen op de Salzburger Almenweg

Terwijl het buiten nog schemert, drink ik een kop koffie. Het lijkt bijna onmogelijk na die twee volle borden Spinatknödel van gisteren, maar ik heb toch weer trek. Na het ontbijt pak ik mijn rugzak in en ga weer op pad. Tanja zwaait me uit. “Viel Spaß noch!” roept ze. Ik zwaai en draai me om richting het wandelpad, net op tijd om de eerste zonnestralen over de berg te zien komen. De huttentocht etappe  van vandaag over de Salzburger Almenweg begint met de Hirschwandersteig, een vrij vlak wandelpad onder een indrukwekkende rotswand langs. Daarna daal ik af naar het Wisenegg-Tauernhaus aan de rand van het stadje Obertauern. Direct achter het Tauernhaus gaat het wandelpad de berg op. Wie 300 hoogtemeters wil ‘besparen’ kan ook met de Grünwaldkopfbahn naar boven (let op: dit is alleen in de zomer mogelijk). Anders staat je een korte, maar steile klim naar de Grünwaldsee te wachten.

Ik weet niet of het door de berglucht komt, maar ik heb in de Oberhütte de lekkerste Kaiserschmarrn ooit gegeten!

Ik kies voor het laatste. Helaas wordt het uitzicht ietwat ontsierd door de skiliften, maar eenmaal boven vergeet ik dit snel. De Grünwaldsee ziet er erg uitnodigend uit en ik heb het inmiddels zo warm, dat ik geen moment twijfel: ik duik in het koele water. Ik dobber op mijn rug en kijk naar de bergtoppen om me heen. Weer helemaal fris wandel ik verder. Maar niet heel veel verder. Net iets hoger ligt nog een meertje: de Krummschnabelsee. En aan de rand van het meer liggen twee SUPs, die je gratis mag gebruiken. De wandelschoenen gaan weer uit en ik stap op een board voor een klein rondje over het meer. Rimpeltjes trekken door het spiegelgladde water en maken de reflectie van de besneeuwde bergtoppen waziger. Ik hoef er zeker niet bij te vertellen dat dit soort ervaringen ervoor zorgden dat mijn eerste huttentocht een onvergetelijke ervaring werd!

Kaiserschmarrn bij de Obersee

Vlak voordat ik bij de Obersee ben, wordt het landschap plotseling heel anders. Ik ben nu boven de boomgrens en de bossen en almweides hebben plaatsgemaakt voor een kaal, rotsig landschap. Het is op z’n eigen manier mooi. En dan zie ik ‘m liggen: de Oberhütte, het eindpunt van vandaag. Het is absoluut een plaatje. De hut ligt in een soort kom, aan de rand van het glinsterende meer. Erachter verrijst een indrukwekkende bergrug. Ik kan het niet laten en neem eerst nog even een duik in het frisse water voordat ik op het terras van de laatste zonnestralen en een groot glas huisgemaakte limonade geniet.

De grote gedeelde kamer heeft op twee niveaus matrassen waar je schotjes tussen kunt zetten om enkele ‘bedden’ te creëren. Mijn spullen laat ik in de kamer staan en ik voeg me beneden bij alle andere wandelaars in de gemeenschappelijke ruimte. Ik weet niet of het door de berglucht komt, maar ik heb in de Oberhütte de lekkerste Kaiserschmarrn ooit gegeten! Na het eten blijven veel wandelaars en mountainbikers nog even beneden zitten om te kletsen en een spelletje te spelen. “Komen je ook naar buiten? Je kunt nu het Alpenglühen zien!” vraagt een van de andere gasten me. We hadden het bij het avondeten toevallig daarover gehad en ik had het fenomeen zelf nog nooit gezien. Ik weet dus niet hoe snel ik naar buiten moet gaan. Ademloos kijk ik naar de bergtoppen die wel rood lijken te gloeien. Het is schitterend. Pas als het licht helemaal weg is en het opeens heel erg afkoelt, gaan we weer naar binnen.

Laatste dag van de huttentocht over de Salzburger Almenweg: langs de Enns naar Radstadt

De laatste etappe van mijn huttentocht op de Salzburger Almenweg heeft de meeste kilometers en minste hoogtemeters. Ik daal een heel stuk af naar de Vogeialm en verder langs de Oberhüttebach naar Forstau. Het gaat vlot want het pad is goed begaanbaar en bijna alleen maar bergaf. Het gaat me bijna een beetje te snel want stiekem wil ik helemaal nog niet dat de huttentocht op de Salzburger Almenweg voorbij is. Dus ga ik eerst een hapje eten bij het Forstauer Wirtshaus voordat ik de laatste 8,5 kilometer naar Radstadt wandel.

Het is weer onverminderd zonnig, dus het is prettig dat een deel van de route door het bos gaat. De allerlaatste kilometers gaan echter langs de rivier de Enns door een compleet open landschap. De zon staat op z’n hoogst en met de minuut ziet het kabbelende, heldere water van de Enns er uitnodigender uit. Als ik de kerktoren van Radstadt in de verte al zie, ga ik nog even in het gras zitten met mijn voeten in het water. De tijd is voorbij gevlogen en tegelijkertijd lijkt het alsof ik een week op pad ben geweest. Het wat mijn eerste huttentocht en die smaakt naar meer!

Tips voor deze huttentocht op de Salzburger Almenweg

• Geen eigen auto? Dat is langs de Salzburger Almenweg meestal geen probleem. In de zomer rijden er regelmatig wandelbussen die je naar het startpunt van de wandeling of juist weer terug brengen. Zelf had ik ook geen auto toen ik deze huttentocht maakte. Ik verbleef in een appartement in Radstadt en nam op de eerste dag de wandelbus naar de Zauchensee. Op de laatste dag eindigde ik weer in Radstadt.
• Boek de hutten op tijd. Zeker in het hoogseizoen zijn de hutten snel volgeboekt.
• Neem cash geld mee want in de hutten kun je niet altijd pinnen.
• Zorg voor een goede wandelkaart. Je hebt onderweg niet altijd bereik en hoewel de route goed staat aangegeven, kun je zomaar een markering missen.
• Ga ’s avonds nog even in de gemeenschappelijke ruimte zitten. Zelf vind ik het onwijs leuk dat je in berghutten zo makkelijk in gesprek komt met andere mensen. Zo krijg je ook weer tips voor je volgende tocht!

Overzicht huttentocht Salzburger Almenweg

Eerste wandeldag: Zauchensee naar de Südwienerhütte – 13,8 km en 940 hoogtemeters (etappe 22 en de helft van etappe 23 van de Salzburger Almenweg

Tweede wandeldag: Südwienerhütte naar de Oberhütte – 15 km en 800 hoogtemeters (de helft van etappe 23 en etappe 24 van de Salzburger Almenweg)

Derde wandeldag: Oberhütte naar Radstadt – 21,5 km en 270 hoogtemeters (etappe 25 en 26 van de Salzburger Almenweg)

Maak kennis met Janna Kamphof

Lijkt het jou nu ook tof om een keer van berghut naar berghut door de bergen te trekken? Meiden in de Bergen laat je met haar huttentochten de bergen beleven samen met andere vrouwen! Bekijk de huttentochten die er dit jaar gepland staan.