Een huttentocht wandelen in de Spaanse Pyreneeën is genieten van prachtige vergezichten, een klaterende waterval die te veel lawaai maakte, een storm, een gestolen t-shirt, het geroep van marmotten, sterker zijn dan je zelf verwacht, goede gesprekken, een nieuw kaartspel leren en op en top genieten van de stilte & de natuur. Dat is een paar woorden onze tocht door “National Park Aïguestortes“. 

Hoe tof is het om een meerdaagse tocht door de Pyreneeën te wandelen 

Het begon allemaal met de wens om een keer een wandeltocht van een dag of 5 à 6 te maken. Met mijn vriend had ik wel vaker een of twee dagen in de bergen gewandeld. Zo hebben we o.a. de Mulhacen (3482m) beklommen in het Zuiden van Spanje en overnacht in een berghut. Maar een wandeltocht van meerdere dagen hadden we nog niet eerder gemaakt. Ik twijfelde ook een beetje of ik dat fysiek aan zou kunnen omdat ik soms last krijg van mijn knieën als ik te lang naar beneden loop (gek genoeg is omhoog geen probleem). Door mijn dieet aan te passen en geen gluten meer te eten had ik in mijn dagelijkse leven geen last meer. Maar 6 dagen in de Pyreneeën wandelen is natuurlijk wel andere koek.  

Vanuit de Costa Brava naar de Spaanse Pyreneeën

Ik wilde daar graag naar toe omdat we aan de Costa Brava wonen. Van de heuvel waarop we wonen kunnen we in de winter de besneeuwde bergtoppen van de Pyreneeën zien en dat is altijd een prachtig gezicht. Met de Pyreneeën in onze “achtertuin” was de keuze al snel gemaakt waar we naar toe zouden gaan.

Toen ik las dat 1 van de hutten een certificaat had gekregen voor het lekkere, gezonde en lokale eten wist ik dat ik daar sowieso wilde overnachten

Het park “National Park Aïguestortes” staat bekend om zijn vele meren en dat leek me een mooie plek om 6 dagen door te brengen. De bekendste route daar is “Carros de Foc“. Deze route heeft echter wel een aantal pittige en lange dagen. Als eerste meerdaagse tocht durfde ik dit toch niet helemaal aan. We gingen voor “beter safe then sorry” en maakten onze eigen route aan de hand van de bergkaarten. Het werd een deel van de Carros de Foc en een deel onze eigen route. De berghutten konden dus geboekt worden. Toen ik las dat 1 van de hutten een certificaat had gekregen voor het lekkere, gezonde en lokale eten wist ik dat ik daar sowieso wilde overnachten. De eerste en laatste nacht zouden we daar verblijven en we boekten 2 andere hutten.  

Goed voorbereid op pad!

Voordat we weggingen was ik goed voorbereid. Aangezien we dus op een heuvel wonen ging ik ‘s ochtends een aantal keer achter elkaar de helling oplopen om mijn spieren te versterken. Ook had ik glutenvrij brood ingeslagen omdat ik “hangry” word als ik niet op tijd eet. Bij de reservering kun je trouwens wel dieet wensen doorgeven dus dat had ik ook gedaan maar ik nam liever toch wat extra’s mee. Zonder goede brandstof zou ik die bergen sowieso niet opkomen.

Wil jij ook goed voorbereid aan je huttentocht beginnen? Lees in de blog ‘hoe train ik voor een huttentocht‘ hoe je dat doet!

Dag 1. Klaar voor de start – off we go

Op dag 1 reden we van ons huis naar een parkeerplaats bij een stuwmeer op 1781m hoogte. Daar begon het avontuur. We hesen onze rugzakken op de rug en daar gingen we. Op naar de berghut Refugi Juan Ventosa i Calvell op 2215m. Het eerste stuk ging langs het stuwmeer en was meteen al prachtig. Je voelde meteen dat je de bewoonde wereld achterliet en werd omringd met natuur. We moesten een rivier oversteken via “stepping stones” en het pad slingerde omhoog.  

We kwamen rond een uur of 2/3 bij de hut aan. De hut was prachtig gelegen aan een meer. De zon scheen op het terras en ik plofte daar direct neer. Mijn vriend had het echter op zijn heupen en wilde graag de piek (2700m) naast de hut nog gaan beklimmen. Dus hij haalde een lunchpakket en ging door terwijl ik van mijn lunch met gerookte zalm genoot met een indrukwekkend uitzicht.  

De hele middag heb ik daar gezeten. Genietend van de natuur. Het is heel gek wat het met je doet om daar zo te zijn. Alsof de tijd weg valt, je mind is rustig en je bent gewoon

Later sprak ik wat met andere wandelaars (waarbij het trouwens wel hielp dat ik Spaans spreek). Mijn vriend was nog niet terug. 

Culinair genieten van het Spaanse eten

Om 19:00 uur werd het eten geserveerd en van tevoren kreeg je een tafel toegewezen met een groepje andere wandelaars. Om 18:50 was mijn vriend er nog steeds niet. Toen het eten werd geserveerd en hij er nog niet was begon ik me toch wel wat ongerust te maken. Een vriendelijke tafelgenoot stelde me gerust door te zeggen dat het heel normaal was om 5 à 6 uur over die piek te doen. Toen ik net aan mijn overheerlijke glutenvrije soep met zeewier zat, kwam mijn vriend gelukkig binnen en kon ik echt genieten van het heerlijke eten.  

Na het eten was er nog even tijd om te relaxen en daarna vroeg naar bed op de slaapzaal met zo’n 30 anderen. We sliepen allemaal op een rij, 2 levels hoog.  

De volgende dag werd het ontbijt vroeg geserveerd zodat je ook vroeg op of kan. Daarnaast kreeg je ook je lunch mee. Voor mij met glutenvrije goodies.  

Heb jij nog nooit in een berghut geslapen en ben je benieuwd wat je kunt verwachten? Lees het in de blog over ‘slapen in een berghut’.

Wandelen in de Pyreneeën - Een van de meren op dag 3 - Foto Amarins

Dag 2. Op naar Refugi Juan Ventosa 

Dag 2 liepen we zo’n 10 kilometer van Refugi Juan Ventosa i Calvell naar Refugi de Colomers en ging het zowel 500m omhoog als 500m naar beneden. Door die hoogteverschillen gaat het niet zo snel maar daardoor heb je wel prachtige vergezichten. De lunch smaakte ook extra goed na alle inspanning. Daarnaast maakt de berglucht hongerig. Onderweg werden we verder verrast door de marmotten. De marmotten maken namelijk een heel bijzonder geluid als ze naar elkaar roepen.  

Dag 3. Wandelen langs meren 

Omdat we 2 nachten in deze hut bleven, konden we onze spullen achterlaten in de hut tijdens de wandeling op dag 3 en hadden we de kans benut om onze kleren te wassen. Die hingen lekker buiten in het zonnetje te drogen. Met alleen een kleine rugzak maakten we op dag 3 een prachtige wandeling van 12 km langs 4 verschillende meren. Ik genoot volop.  

Rond een uur of 4 liepen we weer terug naar de hut. Vanaf ver meende ik al te zien dat mijn roze shirt niet aan de waslijn hing maar ik dacht misschien dat het gevallen was ofzo. Uiteindelijk bleek dat niet zo te zijn en was deze dus kwijt of gestolen. Ik baalde ontzettend dat mijn net nieuwe Icebreaker T-shirts (in mijn lievelingskleur speciaal gekocht voor deze wandeltocht) gestolen was. Al snel besloot ik dat ik het niet onze tocht wilde laten verpesten en focuste me weer op de mooie omgeving.  

Wandelen in de Pyreneeën - Dag 3 was een prachtige dag - Foto Amarins

Dag 4. Stijgen richting Refugi de Restanca

Dag 4 gingen we weer vol goede moed op pad. Omdat de Refugi de Colomers wat lager lag, moesten we eerst dus weer een stuk omhoog. Toen we ongeveer een uurtje onderweg waren zagen we een enorme kudde met berggeiten die niet ver voor ons 1 voor 1 het pad kruisten. Wat een indrukwekkend gezicht! 

Mijn knieën deden het gelukkig heel goed tijdens de tocht. Het overtrof al mijn verwachtingen. Door de goede voorbereiding en niet meteen extreem lange dagen te maken maar het rustig op te bouwen hield ik het goed vol. In tegenstelling tot andere landgenoten. Onderweg kwamen we een Nederlands stel tegen die moesten stoppen omdat ze te hard van stapel waren gelopen en het terrein hadden onderschat.  

Ons eindpunt die dag, Refugi de Restanca, was ook gelegen aan een meer, deze keer met een waterval. Na aankomst heb ik een paar uur op een rots gezeten luisterend naar het kalmerende geluid van het stromende water. Onze 2 kamergenoten wilden echter ‘s nachts het raam dicht omdat de waterval te veel geluid maakte 😱 

Wandelen in de Pyreneeën - Refugi de Restanca (dag 4) - Foto Amarins

Dag 5. Voor het slechte weer in de volgende hut! 

Dag 5 waren we vroeg op om proberen het noodweer voor te zijn dat was voorspeld en op tijd weer in de Refugi Juan Ventosa i Calvell te arriveren. Omdat het “maar” 3 uur lopen was durfden we het wel aan en het laatste stuk van de route hadden we al eerder gelopen op dag 1 dus dat gaf ons vertrouwen. We moesten het eerste stuk omhoog, omhoog en omhoog.  

Toen we bijna bovenaan de bergkam waren begon het te regenen. We deden snel onze regenkleren aan en liepen verder. De wind werd steeds sterker en het regende steeds harder. Het werd lastiger om de paaltjes te zien maar we hadden ook een kompas mee en wisten welke richting we op moesten. Voor ons liep een ander stel dat dezelfde route liep en dat gaf me ook vertrouwen dat we op de goede weg zaten. Om 12 uur kwamen we helemaal verregend aan in de hut. Een andere wandelaarster had het zo koud dat haar vriend haar moest helpen om haar natte kleren uit te trekken zodat ze een warme douche kon nemen. Met een muntje dat je moest kopen kon je een paar minuten warm douchen. Ook de kop thee deed wonderen.  

Gezelligheid en spelletjes spelen in de hut 

Onze Duitse kamergenoten uit de vorige hut (die klaagden over de waterval) waren in geen velden of wegen te bekennen. Toen ze uiteindelijk rond 15:00 uur binnenkwamen was iedereen opgelucht dat ze er waren. Die dag zaten we dus de hele dag binnen in de hut. Er is vaak geen Wifi of bereik in de hutten. Ik vond het heerlijk om echt even van alles te zijn afgesneden en te focussen op wat er wel is in het moment. Zoals de natuur of de gesprekken met andere wandelaars. We leerden die middag een nieuw kaartspel van 2 Spaanse meiden en lazen wat. Sommige wandelaars hadden de hut initieel als tussenstop maar omdat het weer zo slecht was, bleven ze allemaal daar overnachten. 

Dag 6. Terug naar de mensenwereld 

De volgende morgen klaarde het gelukkig op en toen het zicht beter werd, gingen de eersten weer op pad. Wij wachtten nog ietsje langer tot het wat meer opklaarde. We hoefde alleen maar naar beneden naar de auto te lopen. Met opgeklaard weer konden we onderweg nog van het uitzicht genieten.  Het voelde gek om die indrukwekkende wereld waar er nog échte ongerepte natuur is achter te laten en ons opnieuw in de mensenwereld te begeven. Terug in de auto was ik moe maar erg voldaan. 

National Park Aïguestortes is een dikke aanrader! 

Wat was het een prachtige tocht! De route en het park zijn echt een aanrader! Ik was onder de indruk van de indrukwekkende natuur, de hutten, de gezelligheid met andere wandelaars, de stilte en wat het met je doet om 6 dagen op jezelf (en je partner) te zijn aangewezen. 1 ding weet ik dan ook zeker; Ik kom hier terug! Ik wil namelijk heel graag de andere helft van de Carros de Foc lopen. Een aantal wandelaars zeiden dat op dat deel van de route de mooist gelegen hut ligt. Dat moet ik natuurlijk met eigen ogen zien! Maar eerst staat de Camino De Santiago gepland in september. Deze route in de Pyreneeën was dus mijn eerste lange wandeltocht maar zeker niet de laatste!  

Wandelen in de Pyreneeën - Via stepping stones afdalen naar het startpunt (dag 6) - Foto Amarins

Onderschat de bergen niet 

Het slechte weer kreeg trouwens nog wel een heel naar staartje. Toen we weer thuis waren zag ik op het nieuws dat er 2 Franse wandelaars onderkoeld waren gevonden in de Pyreneeën. Zij waren ‘s ochtends vertrokken uit Refugi Juan Ventosa i Calvell (waar wij ook overnachtten) voor een moeilijke en lange etappe. Ze zijn halverwege gestopt en hebben buiten de nacht doorgebracht. De volgende ochtend zijn ze onderkoeld gevonden door 2 Spanjaarden waar wij de avond daarvoor nog mee hadden gegeten. De 2 Franse wandelaars zijn met een helikopter naar het ziekenhuis gebracht maar waren zo ernstig onderkoeld dat ze uiteindelijk allebei zijn overleden. Een hele heftige les dus om de natuur en je eigen kunnen nooit te overschatten. Bij twijfel niet gaan!

Wij wisten dat we die dag een kortere route hadden over deels bekend terrein en durfden het daarom aan, maar aan een lange dag waren wij absoluut niet begonnen. Dan waren we een dag in de hut gebleven.  

Praktische tips voor jouw wandeltocht door de Pyreneeën

  • Boek je hutten van tevoren 
  • Geef je dieet wensen door
  • Wandelstokken zijn een must  
  • Vergeet je oordoppen niet  
  • Kijk naar het weerbericht dat de hutten ophangen  
  • Neem een kompas & een kaart van het gebied  mee  
  • Bereid je goed voor, ook fysiek want dat maakt het lopen onderweg zoveel fijner en kun je meer genieten van al het moois onderweg 
  • Goed schoeisel en kleding is superbelangrijk dus investeer daarin 

Overzicht huttentocht Pyreneeën:

Eerste wandeldagVan Presa de Cavallers parking (1.781m) naar Refugi Joan Ventosa I Calvell (2.215m)  – (500 hm; 5 km) 

Tweede wandeldag – Refugi Joan Ventosa I Calvell (2.215m) – Refugi de Colomers (2.138m) via Port de Colieto (2.603m) – (+ 550 hm – 500 hm ; 9,5 km)

Derde wandeldagRefugi de Colomers (2.138m) – Een rondje van 12 km (een deel van de GR11) +342  – 321

Vierde wandeldag – Refugi de Colomers (2.138m) – Refugi de Restanca (2.010m) via GR11.18 – (+ 550 hm – 660 hm ; 8,5 km)

Vijfde wandeldag – Refugi de Restanca (2.010m) – Refugi Joan Ventosa I Calvell (2.215m) – (+500 hm – 300 hm; 7km) 

Zesde wandeldag – Refugi Joan Ventosa I Calvell (2215m) – Presa de Cavallers parking (1.781m) – (-500 hm; 5km) 

Maak kennis met Amarins

Amarins

Amarins

@amarins.brandenburgh

Geboren & getogen in Friesland, maar ik woon nu aan de Costa Brava in Spanje waar ik yoga geef, retreats organiseer en als online zelfliefde & taal coach werk. Ik houd van wandelen op het strand en in de bergen. Mocht je een keertje langs willen komen voor een retreat & quality time met jezelf neem dan gerust contact met me op!  

website: www.amarins.es 

Lijkt het jou nu ook tof om een keer van berghut naar berghut door de bergen in de Pyreneeën te wandelen? Meiden in de Bergen laat je met haar Ruige BergMeid huttentocht door de Spaanse Pyreneeën de bergen beleven samen met andere vrouwen! In vijf dagen trek je door dit ongerepte en onontdekt stukje Europa.